Η παγκόσμια γεωργία βασίζεται κυρίως σε ορυκτούς πόρους για την κάλυψη των περισσότερων ενεργειακών αναγκών της και τη στήριξη της γεωργικής παραγωγικότητας τόσο στις καλλιέργειες ανοιχτού αγρού όσο και στις κατασκευές/εγκαταστάσεις ελεγχόμενου περιβάλλοντος (π.χ. κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, θερμοκήπια). Η υψηλή χρήση ορυκτών καυσίμων και η υποβάθμιση των φυσικών δεξαμενών άνθρακα έχουν σχέση με τις ανθρωπογενείς επιπτώσεις που προκαλούν την αλλαγή του κλίματος.
Οι καινοτόμες τεχνολογίες και στρατηγικές για ενέργεια που δεν προέρχεται από ορυκτά καύσιμα (FEFTS) που σχετίζονται με πιο βιώσιμη παραγωγή και χρήση της ενέργειας, έχουν αναπτυχθεί από τη βιομηχανία και τους ερευνητικούς φορείς. Ωστόσο, στον γεωργικό τομέα εξακολουθεί να υπάρχει ένα σημαντικό χάσμα μεταξύ αυτών των εξελίξεων και της πραγματικής υιοθέτησης και χρήσης των διαθέσιμων εργαλείων και πρακτικών από τους αγρότες της ΕΕ, και ειδικά για τον μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων παραγωγών με περιορισμένη πρόσβαση στην πληροφορία.
